Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Otmęcie

Pierwsze wzmianki o kościele pochodzą z 1223 roku. Na początku XIV wieku zbudowano kościół murowany, gotycki, połączony bezpośrednio z zamkiem. Od 1302 roku był on pod patronatem Cystersów z Jemielnicy, natomiast w latach 1534 - 1638 w posiadaniu protestantów. Kroniki kościelne wspominają, że w 1723 roku parafia kupiła od ówczesnej właścicielki Otmętu Magdaleny von Larisch wschodnią wieżę zamkową, by ją połączyć z kościołem. Wtedy to, został wybudowany nowy korpus pomiędzy wieżą, a gotyckim prezbiterium. W 1902 roku nastąpiła rozbudowa kościoła, natomiast w styczniu 1945 roku został on spalony przez wkraczające na te tereny oddziały Armii Czerwonej. Odbudowany w stylu neobarokowym rok później, dzięki staraniom proboszcza ks. Prałata Franciszka Duszy. Konsekrowany 15 sierpnia 1946 roku. Z dawnej świątyni zachowała się jedynie gotycka wieża z kamienia łamanego oraz nieliczne elementy architektury XIV-wiecznej, wykorzystane jako wsporniki. Na uwagę zasługują również renesansowe płyty nagrobne Jerzego Buchty (właściciela Otmętu zmarłego w 1608 r.) oraz Fryderyka Czettricz von Kinsberg (zm. 1610 r.). Przy kościele znajduje się murowana, neogotycka kaplica z połowy XIX w. Kościół otoczony jest murem kamiennym z przełomu XVI i XVII wieku.